ខេត្តតាកែវមានទីតាំងស្ថិតនៅចន្លោះខេត្តកណ្ដាល កំពត និងកំពង់ស្ពឺ។ ខេត្តតាកែវតែងតែត្រូវបានមើលរំលងពីទេសចរបរទេស ប៉ុន្តែទទួលចំណាត់ថ្នាក់ខ្ពស់ពីប្រជាជនក្នុងប្រទេសដែលធ្វើដំណើរទៅខេត្តនេះដើម្បីទស្សនាប្រាសាទនិងកន្លែងទេសចរណ៍ធម្មជាតិជាច្រើន។

អំឡុងពេលធ្វើដំណើរឆ្ពោះទៅខេត្តតាកែវ សូមធ្វើដំណើរចូលទៅកាន់ភ្នំជីសូរដើម្បីទស្សនាប្រាសាទដែលបន្សល់ទុកពីសតវត្សរ៍ទី១១នៃសម័យអង្គរ។ ប្រាសាទនេះបានកសាងនៅលើកំពូលភ្នំដែលព័ទ្ធជុំវិញដោយទេសភាពជនបទ។ ជណ្ដើរឡើងប្រាសាទមានចំនួន៥០៣កាំយ៉ាងរឹងមាំ ប៉ុន្តែទេសភាពនៃជនបទពិតជាធ្វើអោយមានការចាប់អារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំង។ ប្រាសាទបុរាណនេះមានសកម្មភាពឡើងវិញដែលពុទ្ធសាសនិកជនធ្វើធម្មយាត្រាទៅទីនោះក្នុងឱកាសបុណ្យសាសនាផ្សេងៗ។ ចម្លាក់ដ៏វិចិត្រនៃអាទិទេពឥណ្ឌូអាចឃើញបាននៅលើប៉មរបស់បណ្ណាល័យ។ ធ្នឹមធ្វើពីថ្មភក់ដ៏ស្រស់ស្អាតនៅខាងពីលើមាត់ទ្វារ និងចម្លាក់តែមួយគត់ដែលតុបតែងទ្វារឈើរបស់ប្រាសាទធំ។ អ្នកអាចរីករាយនឹងដំណើរកំសាន្តតាមទូកតាមទន្លេទៅទស្សនាសារមន្ទីរបុរាណវត្ថុអង្គរបុរី និងបន្ទាប់មកទៅកន្លែងមួយទៀតនៃប្រាសាទភ្នំដា។ ទន្លេបាទីជាកន្លែងវិស្សមកាលដែលគេចូលចិត្តបំផុតសម្រាប់ប្រជាជនក្នុងស្រុកអំឡុងពេលសម្រាក ហើយក៏ជាកន្លែងដ៏រីករាយពិសាអាហារខ្មែរសាមញ្ញ។ នៅជិតប្រាសាទទន្លេបាទីជាប្រាសាទដ៏ធំដែលមានរចនាប័ទ្មប្រាសាទសម័យអង្គរដែលមានសួនច្បារយ៉ាងស្អាត។ បន្ទាប់មកមានប្រាសាទយាយពៅ ដែលត្រូវបានដាក់ឈ្មោះព្រះមាតារបស់ស្ដេចតាព្រហ្ម និងប្រាសាទប្រវត្តិសាស្រ្តមួយទៀតដែលមានទីតាំងនៅជិតបឹងទន្លេបាទីដ៏មានប្រជាប្រិយ។ ប្រាសាទនាងខ្មៅមានទីតាំងនៅក្នុងស្រុកសំរោង។ នេះជាប្រាសាទដែលកសាងពីថ្មភក់ និងឥដ្ឋអំឡុងសតវត្សរ៍ទី១០ ប៉ុន្តែភាគច្រើននៃផ្នែករបស់ប្រាសាទនាងខ្មៅត្រូវបានបំផ្លាញ។ មជ្ឈមណ្ឌលសង្គ្រោះជីវិតសត្វព្រៃនៅភ្នំតាមៅមានផ្ទៃដីសរុប១២០០ហិកតា។ មជ្ឈមណ្ឌលនេះបង្កើតឡើងដើម្បីថែរក្សាសត្វព្រៃដ៏កម្រដែលបានជួយសង្គ្រោះ និងមានគ្រោះថ្នាក់ក្នុងប្រទេស។ ប៉ែតសិបហិកតានៃផ្ទៃដីត្រូវបានរក្សាទុកជាសួនសត្វសម្រាប់ភ្ញៀវចូលទស្សនា។ នៅទីនោះមានសត្វព្រៃជាច្រើន ដែលសត្វជាច្រើនប្រភេទស្ថិតនៅក្នុងគ្រោះថ្នាក់។ សួនសត្វត្រូវបានថែរក្សាយ៉ាងល្អនិងជាការទាក់ទាញទេសចរដ៏មានប្រជាប្រិយផងដែរ។ ក្រុងដូនកែវស្ថិតនៅក្នុងខេត្តតាកែវមានព្រំប្រទល់ខាងជើងទល់នឹងស្រុកសំរោងខាងត្បូងទល់នឹងស្រុកទ្រាំងខាងកើតទល់នឹងស្រុកត្រាំកក់ខាងលិចទល់នឹងស្រុកអង្គរបុរី ។ មានក្រឡាផ្ទៃដីសរុប៖៩៤,៦៩ គម^២មាន ០៣ សង្កាត់ រួមមាន សង្កាត់បារយណ៍, សង្កាត់រការក្នុង, សង្កាត់រការក្រៅមានប្រជាជន ៤៣.៣២០ នាក់ ត្រូវជា ៩,៣៦៧ គ្រួសារ ប្រជាជនភាគច្រើនប្រកបរបរជា កសិកម្ម សេវាកម្ម ឧស្សាហកម្ម និងមួយចំនួនទៀតជាមន្ត្រីរាជការ។